Школышто тунемме годым шӱжарем дене коктын Роштолан мужедаш шонен пыштенна. Ик мужедмаш поснак оҥайын чучын. Аван малыме вакшыш йымак мелнам кӱэштме салмам шындаш да тыге пелешташ кӱлын: «Пӱрымашем, ӱмыр пелашем, оньыкуватын мелнажым кочкаш тол». Тольык мелнам кӱэштме салмаже мемнан ешыште икте веле лийын. Малыме пӧлемыш йыштак пуренна. Аван вакшыш йымак салмам мый шынденам, а шӱжарем ю шомак-влакым пелештен. Эрдене аван пашаш погынымыж годым шӱжарем чоянрак йодо:
– Авай, кузе маленат? Иктаж омым ужынат мо?
– Эр велеш ала-могай ик ораде омым ужым. Раш ом шарне. Пуйто коҥгам олтенам, мелнам кӱэшташ пижынам, а салмам уке. Трук ала-кушеч кок палыдыме пӧръеҥ толын лекте, кидыштышт мелнам кӱэштме салмам кученыт. Икте-весышт деч салмам поген налаш тӧчат, шке семынышт воштылыт. Ӧрмем дене трук помыжалтым.
– Авай, саде рвезе-влак могай улыт ыле вара? – мыят йодышташ пижым.
– Могай улмыштым кушеч палем? Мом кӱлеш-оккӱлым йодыштыда? – руале авам.
– Можыч, тиде ончыкылык веҥет-влак улыт, – шыргыж пелештыш шӱжарем.
Тунам авалан мужедме нерген ойлышна да каче-влакын тӱжвал тӱсыштым шарналташ йодна.
– Коктынат кугу капан улыт ыле, иктыже ошалге, весыже шемалге. Тетла нимом ом шарне…
Тидлан ынде ятыр ий эртен. А Рошто мужедмаш чыныш лектын. Мыйын пелашем ошалге ӱпан, шӱжаремын шемалге. Коктынат пеш весела марий улыт, оньыкуваштын мелнажымат чот йӧратат.
Алевтина.
Йошкар-Ола.