Ик рвезе ӱдырым чотак йӧратен шынден, кумылжым савыраш манын, тӱрлым ыштылын. Но ӱдыр тудым ончалынат огыл, сырен веле. Тидын нерген рвезын туныктышыжо пален налын да каласен:
– Виеш йӧраташ ит йод, тыге садикте йӧратыме от лий.
– Молан? – йодын рвезе.
– Каласе, ӱждымӧ уна виешак омсашкет пурынеже гын, мом ыштет ыле?
– Омсам эше чотрак петырем.
– Еҥ шӱмышкат виеш пураш ит тӧчӧ, ончылнет омса чотрак веле петырналтеш. Вучымо «уна» лий. Нимом йодде йӧрате. Йӧратымашет шинчалан огеш кой гынат, кеч-могай шӱмын кӧгӧнжым почын кертеш, эсогыл – шукертак почдымымат. Ончал теве пеледышым. Тудо вет мӱкш почеш огеш куржтал, мӧҥгешла, нектарым пӧлеклен, шкеж деке мӱкшым шке сымыстара. Йӧратымашат – тыгаяк нектар, тушко еҥ-влак шке «чоҥештен» толыт.