Ик кугу эҥер воктене колызо ешыж дене илен. Ала-кунам пашаже сайын воранен. Но ынде колым шагалрак кучен, ӱзгаржат тоштемын. У пушым налаш окса уке, садлан кажне кечын ачалаш логалын.
Икана ты вер воктеч шоҥгыеҥ эртен каен да колызо деке малаш пурен. Эрдене оза деч мо дене таушташ манын йодын. Колызылан нужналык деч кузе утлаш лийме шотышто поро каҥаш гына кӱлын. «Нужналык деч утлынет гын, пушет вӱд йымаке колто!» – манын шоҥгыеҥ да каен. Колызо тыгай каҥашым умылен огыл. «Кузе пушем вӱд йымак колтем? Кызытшат кочкаш ситыше колым гына кучена. Пуш деч посна йӧршеш кошаргена», – шоналтен тудо.
Илыш умбакыже каен, нужналык эше чот темден. Икана тӱтан мардеж тарваненат, тошто пуш шаланен. Еш мо уло погыжым погалтен да сайрак илышым кычал каен. Тыге колызо-влакын илыме кугу посёлкыш миен лектыныт. Мыняр тушто пуш лийын! Колызо ужеш: я иктым, я весым ачалыман. Тыге пуш-влакым олмыкташ пижын. Мастар еҥ нерген мут вашке шарлен, туддеке умбачынат толаш тӱҥалыныт. Тыге, жап эртымеке, колызо у пӧртымат налын кертын. Шужен илыме нерген ешыште шоналтенат огытыл. Тунам гына колызо саде шоҥгыеҥын пушым вӱд йымаке колташ каҥашыжым шарналтен.
Садлан тоштым колташ да илышыш ум пурташ тунемман.