Шукерте огыл кокам эмлымверыште пневмоний дене киен лекте. Тудын дене ик палатыште пошкудо ял гыч 82 ияш ӱдырамаш эмлалтын.
Тиде кова ынде ятыр жап суртыштыжо шкетын ила. Ик кастене тудо шӱшкалтыме йӱкым колын. Кӧ шӱшкен, айдеме мо, але иктаж кайык – тидым каласен кертын огыл. Икмыняр жап гыч илалше ӱдырамашын нерже гыч вӱр йогаш тӱҥалын. Тудым чарен кертын огытылат, шоҥгыеҥым эмлымверыш наҥгаеныт.
«Римма, колат, адак шӱшкалтышт, – ик кечын мане кокамлан саде кова. – Тиде сайлан огыл. Ала илен лектам, ала уке…» Кокам тудо жапыште нимогай уто йӱкым колын огыл. «Соҥгырарак шоҥгыеҥ мом колын кертын? Очыни, шӱшкалтыме тудлан пылышыжлан солнен» манын шоналтен.
Эрлашыжым, чынжымак, кован тазалыкше чотак начарештын, давленийже кӱзен каен. Тудо эсогыл койко гычат кынелын кертын огыл. Врач-влак кечыгут воктеныже лийыныт, кузе-гынат эмлаш тыршеныт, но нимоат полшен огыл. Тыге саде кова кечыгут да йӱдвошт илаш-колаш киен.
А эрдене, помыжалтмеке, кенета кокам дене кутыраш тӱҥалын. «Таче адак шӱшкалтышт. Но туге огыл, вес семын, шыманракын, тугеже чыла сай лиеш», – каласен тудо.
Икмыняр кече гыч тӧрланыше саде ковайым эмлымвер гыч мӧҥгыжӧ колтеныт.