Ик нужна ӱдырамаш кажне эрдене кок лепошкам кӱэштын: иктыжым шке ешыже кочкын, а кокымшым эре окна ончык пыштен да эргыж верч молитвам лудын. Икмыняр тылзе ава эргыж нерген нимом пален огыл.
Икана шеклана: ик сугыр еҥ кажне кечын лепошкам налын кая. Но таум ойлымо олмеш эре иктым вудыматен: «Осалым ыштет – тудо пеленет кодеш, порым ыштет – тудо шканет пӧртылеш!» Мом тиддене каласынеже – ӱдырамаш умылен огыл. Варажым сугыр еҥлан сыраш тӱҥалын да лепошкаш аярым ешараш шонен пыштен. Но кенета кидше чытырнен, да шоналтен: «Мом мый ыштылам?» Лепошкам тунамак тулыш шуэн, весым кӱэштын да окна ончыко пыштен. Сугыр еҥ адак толын да, саде ойымак вудыматен, лепошкам налын каен.
Ты кастенак ӱдырамашын омсашкыже ала-кӧ тӱкалтен. Омсалондемыште эргыже шоген: шужышо, каҥга, вийдыме, кушкедлен пытыше вургеман. «Авай, мыйын тыште улмем – йомак! Пӧрт марте толын шуашем изишак гына кодын, но тугай чот шуженам, ушым йомдарен йӧрлынам. Колемат ыле дыр. Ик сугыр пӧръеҥ лепошкам пуэн кодыш», – каласен эрге.
Ава тыгай мутым колмеке ошем каен, аярым пыштымыж нерген шарналтен. Тудым огеш йӱлалте гын, шке эргыжак кола ыле. Тунам ӱдырамаш сугыр еҥын ойжым вигак умылен. Садлан поро пашам эре ышташ тыршыман, южгунам тудым иктат огеш акле гай чучеш гынат.