Ты историйым мыланем ик палымем каласкален. Тудо студент, Йошкар-Олаште тунемеш. Икана каникуллан ялышкыже каен. Йӱдым кужун мален колтен кертын огыл. А вара омо кончен…
Пуйто чодыраште йомын. Йырваш – пычкемыш. Кенета волгыдо-йошкар тӱс дене волгалтше шинчам ужын, вондер кокла гыч ала-кӧ тудым эскерен. Янлык. Но могай? Пычкемышыште ок кой. «Тудо йырем коштеш, утыр да утыр лишемеш. Шуҥгалт-шуҥгалт, ончыко куржам. Янлык почеш ок код», – каласкала Витя. Кенета янлык ӱмбакыже тӧрштен, йогышо лышташ-влак ӱмбак пызырал пыштен.
«Мыйым пием помыжалтарен. Но кузе пӧртыш кудал пурен? – ойла Витя. – Йӱштӧ нерже дене чурийышкем тӱкнен да йыҥысаш тӱҥалын, а вара пӧрт гыч лектын кудалын. А икмыняр кече гыч пий колен. Осал лийшашым шкаланже налын, витне».