Кум ийяшем годым ешем дене Санкт-Петербург олаш илаш каенна. Мийыме почеш тошто пӧртыштӧ пачерым айлен илаш тӱҥалынна. Тушто мыйын шке пӧлемем лийын. Йӱдым пӧлемышкем ӱдыр чӱчкыдын толын. Помыжалтмек, пырля модынна. Тудо Вера улам манын. Вера мыланем мӱшкыр шужымо нерген эре ойлен. Кухньыш кочкыш деке коштынам. Иктым, весым руалтен, тудым пукшаш шоненам, но пӧртылмекем, Вера ик ганат пӧлемыште лийын огыл. Жап эртымеке, ты историйым пошкудо Нина ковалан каласкаленам. Тудыжо тиде пачерыште илыше еш блокаде годым шужен колен манын ойлен. Ты ешыште Вера лӱман ӱдыр кушкын улмаш.
Тидлан ынде ятыр ий эртен, но Веран мый декем коштмыжым да мом каласкалымыжым тачат шарнен илем.
Тая.
Санкт-Петербург ола.