Ирина Денисым университетыште тунеммыж годым вашлийын. Кужу капан, мотор чурийвылышан рвезе ялысе ӱдырлан вигак келшен шинчын, шӱмыштыжӧ йӧратымаш тулым ылыжтен. Икмыняр жап гыч нуно келшаш тӱҥалыныт. Рвезе Иринам тӱшкагудышкыжо чӱчкыдын ужатен, шуко сай шомакым ойлен. Ӱдыр йӧратыме таҥжын мутшылан ӱшанен, пырля ӱмыреш лийына манын шонен. Но чылажат кенеташте вашталте: Ирина мӱшкыран улмыж нерген пален нале. Денислан тиде уверым лӱдын-лӱдынак каласыш, рвезе деч мом вучаш, ыш пале. «Ала йочалан куана да мыйым марлан налеш» шонымаш чонжым изин-кугун вӱчкен. Но рвезе, тыгай уверым колмеке, «Шке титакан улат, ынде кеч-мом ыште, мылам йоча ок кӱл» мане да савырнен ошкыльо. «Тудо лыплана да садыгак пӧртылеш», – шоналтыш Ирина. Но рвезе ны эрлашыжым, ны кумышешыжым ыш тол. Тудлан чынжымак йоча кӱлын огыл улмаш.
Ирина ойгыж дене шкет шинчен кодо. Ялышке каен, аважланат каласынеже ыле, но ӱдырамашын пеҥгыде да торжарак койыш-шоктышан улмыжым пален, чонжым почаш лӱдӧ.
Кече кечым покта, тылзе – тылзым. Иринан мӱшкыржӧ койын кушкеш. Ынде тудым лопка тувыр йымалан от шылте…
УМБАКЫЖЕ «КУГАРНЯ» газетын 26 мартысе номерыштыже лудса.