Салам лийже, «Кугарня» газет редакций. Ик ӧрыктарыше историй нерген возем.
Икана омым ужынам. Пуйто ял урем дене ошкылам. Тушто пӧрт-влак моткоч тошто улыт. Ик тыгай пӧрт ончылно теҥгылыште колышо ковам шинча. «Кузерак илыштат», — йодам тудын деч. Пеш шуженам манын вашешта да киндым йодеш. «Авамже кушто?» — адак палынем. А авам ковам деч 15 ий ончычак илыш дене чеверласен. Тудо тушто, курыкышто пашам ышта манын, ковам ял мучашкыла кидше дене ончыктыш. Мый курык могырыш ошкыльым. Ончем, ял мучаште — кӱкшака вер, тушто — мотор черке. Но черкыш миен шым шу — помыжалтым.
Икмыняр кече гыч омем нерген акамлан каласкалышым. Тудо мыйым тӱткын колышто да мыят тушто лийынам манын ойлыш. А мый шым умыло, кушто тушто лийынат манын йодам.
— Черкыште, — манеш акам, — Аванам ужынам, тудын дене кутыренам. Тудо тушто черле ден начарын илыше-влакым онча. А черкыштыже, палет, могай мотор! Тушто илаш кодметак шуэш. Но авам мыйым виешак поктен колтыш. «Тыланет тыште кодаш жап шуын огыл», — мане.
Вара акам палдарыш: тиде омо кончымо годым пелашыже тудым пыкше гына помыжалтарен сеҥен. Пӧръеҥ вашкеполышымат ӱжыктынеже улмаш, но акам помыжалтын.
Инна.
Советский район.