Шӧртньӧ шыже кундемнан шке мотор чияж дене сылнештарыш. Шокшо кече-влак ушышто веле кодыныт гынат, шыже толмо кумылым нимынярат огеш волто. Лачак чевер пызлым ужмеке, шӱлык авалта, да ушыш калык пале пура: «Пызлыгичке шуко – йӱран шыжылан».
Тоштыеҥ-влакын мутыштым эреак шотыш налынам, вет нуно пӱртӱс шотым умылен моштеныт, эреак шымленыт. Чынжымак, тений пызлыгичке пеш шуко шочын. Игечат шыжылан келшыше: юалген, кечат кӱчыкемын. Лышташ-влак, южышто вальсым пӧрдын, ласкан мландымбаке возыт.
Ик шыже каныш годым Катя ялыш тольо. Тунам моткоч мотор кече ыле. Кас велеш пыл погыныш, варажым йӱр мландым тунар тазан кырыш. Катян кумылжат волыш. Тыгак йӱраш тӱҥалеш гын, уремышкат лектын ом керт манын, шоналтыш семынже. Тудо йолташыже-влак дене кастене пеш вашлийнеже улмаш. Жап эртыме семын окнашке ончалеш, уремыш лектеш, а йӱр тугак йӱреш…
Ӱдыр чон шӱлыкан. Вет тудо кажне кечын манме гаяк канышым вучен, шочмо ял эсогыл омешыже кончен. Эшежым тудо келшыме рвезыж дене вашлийме татым чонвургыж вучен. Толмеке, нунылан ынде вашлияшышт йӱр чаракым ышта.
– Чарне, чамане мыйым, – ӱдыр йӱрым сӧрвала. – Каваже таче шӱтлен мо? Пуйто лӱмынак йӱреш. Чыла нӧрта, кумылым волта, кокланже шыде кумылым тарвата, – Катя йӱкын шонкала. Но пӱтӱсын законжо ваштареш каяш огеш лий. Лачат тудын дене келшаш веле кодеш.
– Ах, йӱр! Молан тый тыгай улат? Ӱчым ыштылат? Палет вет, кузе чонем йӱла, йӧратыме таҥ нерген шона. А тый, мемнам ойырет, ойгандарет. Чамане йӧратыше шӱмем, волгыдо ӱдыр кумылем, – йӱр дене ӱдыр мутлана.
А йӱр умбакыже йӱреш. Уремыште – тӱвыт пычкемыш. Лач капка воктенысе меҥгыште йӱлышӧ лампе йырым-йырысе кумдыкым изиш волгалтара. Тудын волгыдешыже йӱр йӱрмӧ коеш.
Теве шӱшкалтыме йӱк чонын тургыжланымыжым кӱрльӧ. Катя изиш ӧрмалгышат. «Толын, йӱр дечын лӱдын огыл», – семынже кутыра. Самырык ӱдыр уремышке содор лекте. Йӧратыше шӱмлан чаракым нимоат ыштен огеш керт.
А йӱр тугак йӱреш…
Дина.
Килемар посёлко.