«Тымарте кавуным шынден омыл ыле. Тений, вер уло да кок нӧшмым керальым. Лышташ атыланен кушкын шогалын, пеледышыжат кояш тӱҥалын. Вара кавун нерген монденам. Канаш кайышым. Каныш деч вара лышташ кокла гыч могай чевер лапчык коеш манын шоналтышым. Миен ончальым гын: «шинчам саҥгашке миен шинче». Лӱдынат колтышым. Тыгай кугу кавунжым илышыштем ик ганат ужын омыл!
Мом ышташ? Шкетын нӧлталынат ом керт! Ӱдыремым вучен шуктышым, веранде марте лум моклака гай пӧрдыктен наҥгайышна, вара, пыкше- пыкше толашен, верандыш пуртен пыштышна.
Ондак сокым тамлен ончышна. Пеш келшыш. Ынде телылан банкылаш ямдылен шындем. Унала толыда гын, пайдале кавун сок дене сийлем!»
Вероника Корчемкина,
У Торъял посёлко.