Теҥыз сер воктене самырык ӱдыр шоҥго йолташыж дене пырля коштеш, а тудыжо ожно моряк лийын. Ӱдырын илышыштыже чылажак сай огыл, садлан пеш тургыжлана. Йолташыжым пуйто колыштеш, но шкеже эре кугун шӱлалтен колта.
Моряк ӱдырын ойгырымыжым шижешат, йодеш: «Кузе шонет, вӱдыш камвозам гын, вӱд йымак каем ыле мо?» «Теҥыз моткоч лӱшка, тыгайыште вӱд йымак каетат», – вашешта тудо. «Но вӱдыш логалмылан кӧра гына вӱд йымаке кайыше ик еҥымат але ужын омыл», – умылтара шоҥгыеҥ. «Ончал, толкын-влак могай кугу улыт, вӱдат ий гай йӱштӧ дыр. Илыше кодат гынат, эмлымверыш логал кертат», – ок чакне ӱдыр.
«Вӱдыштӧ чот кужун кучалтам гын веле эмлымверышкат логалам. Мый моряк уламыс! Шуко гана вӱдыштӧ лийынам. Икымше гана камвочмеке, чот лӱдынам ыле. Но вара умыленам, мӧҥгеш вашке лектам гын, нимо ом лий, – ойла моряк. – Илышысе нелылык денат тыгак. Ойгырымет да кугун шӱлалтен коштмет олмеш шоналте: кузе тиде нелылыкым вашкерак кораҥдаш лиеш. Вет шонен гына нимом вашталташ ок лий, а тудым решатлаш йӧным кычалман».