Ик историйым темлена.
Ойлат, кажне суртышто суртводыж уло. Южо пӧртыштӧ тудо шкеж нерген шижтара, южо вере шып гына ила. Мыйын суртводыжем шке семынемак оҥай койыш-шоктышан.
Кызытсе пӧртнам ме шкеак чоҥенна. Илаш пурымеке, тӱҥалтыште чылажат сай ыле. Но икана йӱдым кычкырыме йӱкеш помыжалтым: ты жапыште пошкудемын мончаже йӱла улмаш. Тул мемнан декат куснен кертеш ыле вет. Йӧра, жапыштыже йӧртен кертме. А вес гана тыгаяк йӱкеш эргым помыжалтын. Тунам мемнан машинам шолышт каяш тӧченыт. Вара веле пален нальым: суртводыж тыге кычкырымыж дене мыланна осал лийшаш нерген шижтара улмаш. Шижтараш кӱлеш, но тыге кычкырыман огыл вет, шонем. Мемнам лӱдыктен пытарас. Туддене кутырен келшаш кӱлеш. Мый суртводыжлан окна ончык мотор талиҥгам шындышым: тушко печеньым, моло шере кочкышым опташ тӱҥальым да шке семынем эре кутыренам: «Тый ончыкыжымат мо лийшаш нерген шижтаре, йӧра. Тольык ит кычкыре, а шыманрак шижтаре». Тиддеч вара ятыр жап эртыш. Нимогай йӱкат ыш шокто, да илышыштынат кугу уда сомыл ыш лий. Ынде суртводыж иктаж-мо лийме нерген шыпрак шижтара: я йӱдым, воктекем толын, шӱлен шога я шыпрак воштылеш. Теве тыге, шке суртводыж дене кутырен келшашат лиеш улмаш.
Ольга.
Морко поселко.
Молыжым 1 февральыште лекше номерыште лудса.